نقطه ی ابهام

(( کاش می دانستم چیست؟!

آنچه از چشم تو تا عمق وجودم... جاریست! ))

حس من می گوید؛

نقطه ی ابهامیست!

و اگر بار دگر گوش دهم می گوید؛

آه! ... افسوس!! ... آشنا نیست!!

تو بگو خاطر من در تو چه جایی دارد؟!

یا که این دل چه گنه کرده که اینگونه ز غم می بارد؟!

آنچه از دیده ی من تا ابدیت جاریست،

یک غزل از غم دل با گنهی تکراریست!!

تو چه می دانی چشم؟!

دل تفدیده ی من، غرق، در تماشای چیست؟!

نقطه ی ابهامیست!!!